سقوط از پل، خواب آلودگی یا عدم استاندارد سازی!
✍ آرمان مهدوی
صبح امروز برخی رسانه‌ها از سقوط یک دستگاه پژو در مسیر دهلران به مهران در استان ایلام و مصدومیت سرنشینان آن خبر دادند و طبق معمول مسئولین امر توصیه‌هایی در مورد عدم رانندگی در هنگام خواب آلودگی و خستگی داشتند.
اما نکته مغفول مانده، عدم وجود شانهِ خاکیِ عریض و نبود موانع و علائم رانندگی و ترافیکی در محل حادثه بود که با کمی دقت (حتی افراد غیر کارشناس) در تصویر حادثه به راحتی می‌توان دریافت که برای سقوط از این پل نه خستگی لازم است و نه خواب آلودگی، گاه همان عبور کفایت می‌کند!
در این حادثه ۵ سرنشین خودرو مصدوم و خوشبختانه به موقع توسط نیروهای امدادی به مراکز درمانی اعزام شدند، اما در حالی که مشغول نوشتن این مطلب بودم خبر آمد که این بار یک دستگاه ساینا در مسیر ایلام به مهران به دره سقوط کرده و متاسفانه ۴ سرنشین از ۵ سرنشین آن فوت و یک نفر مصدوم شده است.
نگارنده نیز، نیک می‌داند که تصادفات جاده‌ای امری اجتناب ناپذیر بوده و در هر استان و منطقه‌ای اتفاق خواهد افتاد، اما این مهم زمانی قابل توجه و دارای اهمیت می‌شود که سالانه کسر رو به ازدیادی از مردم کشورمان و حتی سایر کشورهای همسایه، استان ایلام را جهت عبور از مرز و ورود به کشور عراق، برای خود انتخاب می‌کنند.
حال که به سبب داشتن بیشترین مرز مشترک استان ایلام با کشور عراق و برجستگی حائز اهمیتِ امنیتِ و کوتاهیِ مسیرِ گذرگاه مهران نسبت به سایر مرزها، افتخار میزبانی شمار بیشتری از مسافران کشور عراق نصیب این استان شده و طبیعتا این سفرها در ایام محرم و اربعین به شدت افزایش می‌یابد، بلافاصله این سوال به ذهن خطور می‌کند که به واسطه این توفیق، مسئولین امر چقدر در تعریض و ایمن‌سازی جاده‌های مواصلاتی بین استانی و درون آن موفق ظاهر شده‌اند؟
راه، انسان، وسیله نقلیه و محیط نقش بسزایی در تصادفات دارند و بدون شک راه و وضعیت هندسی و فنی آن به عنوان یکی از ارکان ترافیک نقش مهمی در وقوع حوادث دارد که اصلاح یا حذف نقاط حادثه‌خیز تاثیر بسزایی در ارتقای ایمنی و کاهش حوادث ترافیکی و خسارات و ضایعات آن دارد.
اکنون که خودروسازان داخلی از نصب حسگر تشخیص خواب آلودگی راننده بر روی فرمان و آینه عاجزند و یا حتی توان استاندارد سازی خودروها را ندارند یا اگر دارند به آن وقعی نمی‌گذارند و حذف نقاط حادثه‌خیز نیز زمانبر و از همه مهمتر صرف هزینه‌های کلان را می‌طلبد، ایجاد علائم و موانع ترافیکی در نقاط حادثه‌خیز و پرتگاه‌ها توقع خیلی زیاد، عجیب و دور از انتظاری نیست.